Düşünmek Üzerine Bir Düşünce

İnsanoğlu neden düşünerek bir işe kalkışır ki her düşüncenin sonucun da aslında kendi sonuna yaklaştığını fark edemiyormu. Ben bu tez üzerin de yıllarca kafa patlattım ve mantıklı bir cevap bulamadım. Belki de öyle bir cevap olmadığı içindir bilinmez ama yine de aramaya devam edeceğim bana bu soruyu sorduran asıl cevabı. Geçen gün bir felsefe seminerinden çıktıktan sonra yaşlı bir adam ile tanıştım bu işlere meraklı olduğu her halinden belliydi. Davetini kırmayıp küçük bir çay bahçesinde birlikte kahve içip derin derin sohbetlere daldık. Bir süre sonra ona düşünce üzerine ortaya attığım tezden bahsettim. Gülümseyerek ama ciddiyetini hiç bozmadan dakikalarca dinledi beni. Sonra madem düşünmenin insan hayatına zarar verdiğini savunuyorsun neden böyle bir fikri kanıtlamak için uğraşıyorsun ki bırak hayatı kendi akışına o sana sayısız cevaplar sunacaktır. Üstelik soruları olmayan cevap lar diye karşılık verdi tezim hakkında. Doğrusu ne söyleyeceğimi şaşırdım ve bir süre yaşlı adamın yüzüne biraz mahçup biraz da şaşkın bakıp durdum öylece. Yaşlı adam kahvesinden bir yudum daha içip masadan kalktı ve gülümseyerek uzaklaştı. Ben de arkasından bakıp düşünmeye daldım yine sebepsizce. Mesela yaş lana cağımızı hiç düşünmez ya da ölümü hiç umursamazsak hayatımız umamayacağımız kadar daha güzel neşeli ve keyifli geçerdi. Kendimizi tabiat ana nın şefkatli kollarına bırakırsak o biz leri sınırsız cömert liği ile hayal edemeyeceğimiz kadar çok mutlu eder di hiç kuşku suz. Ama bizler neden o kadar cesur olamıyoruz da sürekli doğa nın dengesini bozmak için çaba sarf edip o denge nin dışında kendi sonumuza doğru hızla koşuyoruz. Belki de yaşlı adam ın bahsettiği cevaplardan biri de buydu tabiat ana ya bırak kendin i kim bilir belki de. Her düşünce kendi canavar ını yaratır Her düşünce kendi canavar ını yaratır. Günümüz dünya sında teknolojik buluşlar almış başını gidiyor üstelik sınır tanımaz bir eda ve gururla. İnsanoğlu düşünüyorum üretiyorum diye gurur la sınır tanımazken teknolojik düşünce ler ekolojik düşünceler in üzerinde ki egemen liğini çok tan ilan etmiş durum da. Al işte soru suz bir cevap da ha ama bu cevap ta benim suru mun karşılığı değil. Ben gerçek ten ne aradığımı biliyormuydum acaba. Yoksa ben de bu soru lar ile kendi canavar ımı mı yarat mıştım farkında olmadan. Kendim i unutsam bir an başka alem e git sem bütün yaşanmışlık ları geri de bırak ıp. Öyle bir alem olsun ki bu gideceğim yer düşünme nin henüz keşf edilme diği bir alem bilmem öyle bir yer varmıdır kainat ta. Şayet var ise öyle bir yer ora da yaşayan canlı lardan birkaç tanesi ni dünya mıza getirirdim örnek olsun diye düşünmek ile övünen insanoğlun a. Düşüne düşüne dengesi bozulan yeryüzü ve bu dengesiz liğin bir numaralı mimar ı insan türü belki de vaz geçerdi düşünmek ten. Bir bakıyorum da şöyle hayat ne kadar güzel ve yaşanı lası olurdu, öyle bir alem ora da yaşayan canlılar olsaydı. Ben bu güzel hayal den sonra düşünmek ten vaz geçmeye karak ver dim. Tanrı belki de en başından beri bize düşün mememizi emretti ama biz canlı lar alemin de hep fark lı ve üstün olduğumuzu kabul ettik. İkin ci karşılaşma mız da böyle söylemişti yaşlı adam bir filozof eda sı ile. Evet düşün erek kalkış tığımız her iş her keşif ve her icat biz i aslın da kendi sonumuz a biraz daha yaklaştırıyordu. Ben bu durum u biraz geç te ol sa keşf ettim. Artık hayat ımın geri kalan ını düşün meden geçirme ye karar verdim. Belki de böylelik le düşünme nin henüz keşf edilme diği bir alem e dönüştür e bilirim dünya mızı. Şöyle bir düşünseniz ya her insan insan gibi hareket ediyor kendine ve çevresine zarar vermeden. Düşünmek henüz keşf edilme miş ve öyle bir gereksinim de hiç duyulma mış. SON