Gitmek

Gitmek, bu kelime zihinlerde ne çağrıştırır. Uzaktaki sevgiliye kavuşmayımı yoksa geride istenmeyen bir hayatı, pişman olunmuş bir yaşanmışlığı bırakmayımı andırıyor. Hepsi de olabilir hiçbiri de. Bu zihinlerin insana neler söylediğine göre değişir belli bir tarifi yoktur yani hepsi de olabilir.

Yeni yeni yerler görmek değişik kişiliklerde insanlar tanımak ya da onlardan kaçmak bütün bunların hepsi şüphesiz bir gitme eylemi barındırıyor kendi içinde. Bir de unutmamak gerekirki gitmek uzaklaşmak ya da yakınlaşmak hiç kuşkusuz cesaret gerektiren bir iştir.

Gitmek isteyenin vay haline

Yıllar önce bir gitme eylemine şaitlik ettiğimi hiç unutmam. Giden şahıs hayatından bıkmıştı. Başına nelerin geleceğinden bir haber her şeyini hiç düşünmeden arkasında bırakıp, hiç bilmediği bir yeni yaşantıya doğru yol almıştı. Zaten arkasın da kalan da on un hayatı değil di. Belkide bunu anladığı için bedenini alıp kaçırdı uzaklara kim bilir. Evet, yıllar önce şait olmuştum bu olaya ismini bile şimdi hatırlayamsdığım o kişi şimdi nerelerde ne yapar bilinmez. Bu olayı her hatırlayışım bana hep insanoğlunun istediğinde her yere gidebileceğini Ya da istediği her yerden bedenini uzaklaştırabileceği fikrine biraz daha yaklaştırıyor. Ama bir de şu gerçek var aklımın bir köşesinde duran bir soru gibi sual etmeye cesaret edemediğim.

İnsanoğlu neden gitmek isterki neden geride tamamlanmamış bir yaşanmışlık gerçekleşeme miş hayaller bırakır ki. Sanırım bütün bu sorularım cevabını birgün gidenlerin yanına gidebilecek cesareti kendim de bulduğumda öğreneceğim.

Geride kalanlar

Kalmak bir nevi bir gitme eylemi sayılır. Cesaret ister kalmak. Gidenler gitmiştir artık. Tamamlanmamış hayatları tamamlamak, gerçekleşmemiş hayalleri gerçekleştirmek, bu büyük yükü taşımak hep geride kalanlara düşüyor. Geride kalanların vay haline, düşünsünler şimdi neden cesaret edemedik diye gidenler gibi. Gidilemedi yaşama gözlerinin ilk açıldığı yerleden; çünkü bazı insanlar için kalmak gitmek ile eş anlamlı bir cümle gibidir. Günün birinde ben de, başka bir gitme biçimi olarak kendi hikayemi yazmaya karar verdim. Çünkü ben de kalmayı tercih edenle rdenim. Hikaye mde gidenlerin ardında bıraktıkları yarım kalmış zamanları yazmaya karar verdim onların yarım bıraktığı ömürleri ben yaşatacaktım kendi yaşamımda. Hiç korkmadım kalemi elime aldığımda. Zaten çocukluğumdan beri kendi kendimle konuştuğum zamanlarda böyle tuhaf tuhaf fikirler dolaşıp dururdu hayalgücümün renkli dünyasında. Yarısında devraldığım her hayatı bir sinema filminin senaryosunu yazar gibi kendi istediğim gibi kurgulayabiliyordum. Mesela eşinden şiddet gördüğü için kaçıp gitmek zorunda kalan kadınların hayatlarını istedikleri ve hak ettikleri gibi güzelleştirip mutlu bir finalle sonlandırıyordum. Ya da bir hayal kurup hayali gerçekleş memiş bir idealist in öğrencinin bütün isteklerini gerçekleştiriyordum kendi hikayemde. Benim kendi hikayem sonra gün ün birin de giden lerin hikaye si hali ni aldı. Aklıma gelen her giden in hikayesi ni yazmıştım. Sanır ım bu yaşam öykü lerin i artık kendi sahipleri ne okutma nın zaman ı gelmiş ti. Onlar ı gittiklerine pişman etmem gerektiği ne karar verdim.

Ve günün birinde bu çabamı gitmek isminde bir kitap a dönüştürdüm. Çokta ilgi gödü. Belki okuyanlar arasın da ben im tamam ladı ğım yarı yaşanmış yarı kurgu hayatların gerçek sahipleri de olur ve geri dönerler. Bu düşünce kafam ı çok karıştırıyordu. Acaba nasıl bir tepkiyle karşılaşacaktım. Her gece bunu düşünmekten başıma ağrılar giriyordu.

Günün birinde

Ne kadar zormuş başkalarının yarım kalmış hayatlarını onların yerine tamamlamak. Peki ya günün birinde içlerinden biri çıkıp gelirde benim hayatım bu değil ben başka bir hayat sürmek için gitmiştim buralardan derse ne yapacaktım bilemiyorum. Geçen gün yolda giderken hiç tanımadığım genç bir kadın kitabımı okuduğunu, kitaptan cesaret aldığını söylemişti hatta hikayelerden birindeki bir kadını da çok beğendiğini kendisine rol model olarak seçtiğini beğeni ile anlatordu. Beğeniler, git gide çoğalan bu yorumlar beni cesaretlendirmeye başlamıştı. Ve günün bir inde bir kalma eylemi olarak ben de yeni bir macera ya doğru yol aldım.

SON