Gözgüsüzlük

Sonradan görme bir insanın sınıf atlama sürecinde düştüğü komik haller kadar mizahi bir durum daha yoktur herhalde. Görgüsüzlük çaresi olmayan bir hastalık gibi esir alır bazı insanları. Bu esaret süresince halden hale kılıktan kılığa girilir. Ben bütün hayatım boyunca sayısız görgüsüzlük hadisesine şait oldum. Ama hiçbiri o gün gördüğümki kadar gülünç değildi. Bir adam orta yaşın biraz üzerinde yanında eşi ile birlikte bir restoranta yemek yemeye gelmişlerdi. Kılıklarından da ilk bakışta kolaylıkla anlaşılıyordu öyle bir yere ilk defa geldikleri. Kasım kasım kasılan söz konusu bu çift sürekli etraflarına bakıp tanımadıkları insanlara selam veriyor dikkatleri üzerlerine çekmeye çalışıyordu. Tanrı kimseyi böyle bir duruma sokmasın dedim kendi içimden. Bir,miktar paranın insanı getirdiği bu durum gerçektende içler acısı bir manzara. Neden sınıf atlama ihtiyacı duyarki insan. İçinde yaşadığı değer yargılarını yaşam biçimini beğenmediği içinmi yoksa ona nisbet yapmak içinmi. Üç kuruş paraya sahip olunca ilk akla gelen fikir neden yaşamımızı tümden değiştirmek oluyor anlamış değilim. Hayatın bir bütünüyle değişebilmesi için bir takım yaşanmışlıklara ihtiyaç olmalı muakkak. Nezaket asalet görgü ve eğitim gibi meziyetlere sahip olmak gerek. Yoksa restoranttaki sonradan görme çift gibi alay ve aşağılayıcı tepkiler ile karşı karşıya kalırız ki bu da hiç hoş olmaz. Neden sınıf atlamaya çalışalım içinde yaşadığımız toplum ve değer yargılarını değiştirmek varken. Hiç tanımadığımız sadece uzaktan gördüğümüz hayatın, bizi geçici bir sarhoşluğun etkisine almasına neden izin veriyoruz. Ona aldanıp kendimize ne diye haksızlık ediyoruz. Bunu bir türlü anlamış değilim.

SON